Welkom op mijn blog

Welkom op mijn Blog!228315_1858301631095_5998269_n

Dit is mijn weblog om mijn ervaringen te delen, en om anderen te inspireren. Ik ben dol op kinderen en bewust in het leven staan. Liefde  en Vrijheid lopen als een rode draad door mijn leven. Evenals loslaten, ik heb zelf 4 miskramen gehad, een intense vorm van moeten loslaten!

Mijn uitingsvormen zijn door te dichten, te schilderen en blogs te schrijven.
Sinds 2009 ben ik zelfstandig ondernemer, met vallen en opstaan, ook daar deel ik mijn ervaringen over. Inmiddels ben ik er achter dat ik het pad niet zo zeer kan maken, maar dat ik meer en meer open sta voor het pad dat geleefd wil worden, voor de creativiteit die door mij heen geuit wil worden.

In wezen is deze weblog dus spontaan ontstaan, en ben ik zelf ook erg benieuwd welke vorm het zal gaan krijgen! Je bent van harte welkom om reacties te plaatsen. Dat kun je doen in elk blog. Daarvoor kun je je anoniem aanmelden. Heb je vragen of een interessant onderwerp waarover je graag in de toekomst een post zou willen zien. Laat het mij weten! Je reactie wordt zeer gewaardeerd.

 

Dank je wel!
Veel leesplezier!

Freya van der Made-Berveling

 

 

Mijn lichaam wijst me de weg.

Ik kan goed luisteren naar mijn lichaam, dat zo ontzettend wijs is. Mijn lichaam weet dingen die ik met mijn hoofd niet weet, of niet snap en daarmee neig niet te geloven. Mijn lichaam wijst me graag de weg. Heb ik wel te luisteren natuurlijk, en dat deed ik niet altijd.

Veel in het leven leer ik via kinderen en mannen, simpelweg omdat ik met hen de meeste directe en intieme relaties heb. Kinderen zijn enorme spiegels, mannen ook .

Ooit was er iemand die ik wel leuk vond en vooral erg intrigerend. Hij vond dat ook van mij, dus we draaiend een poosje om elkaar heen. Toen hij wel erg dichtbij kwam begon mijn lichaam te reageren, mijn vagina voelde wat branderig en droog aan. Niks voor mij, erg onprettig bovendien. Eigenwijs als ik was negeerde ik dit wijze waarschuwingssignaal. Toch met hem naar bed geweest…. Toen was het me in 1 klap wel echt duidelijk! Nee, deze man klopt niet voor mij. Ik sprong gelijk onder de douche (doe ik anders juist niet) en haalde zodra hij weg was mijn bed af. De man snel uit mijn leven verbannen en mijn vagina was weer happy!

Door de jaren heen leerde ik dus wel luisteren naar mijn lichaam. Ooit geef het me ook dwars tegen pijnlijk hart en hoofd in advies. De situatie was deze:

Ik was diep, heel diep in de rouw om een relatie die verbroken was. Pijn in mijn hart, zo’n pijn wilde ik niet nog eens mee maken, tegen muren op vloog ik! Soms was er een vriend bij me en dan hield mijn lijf ook afstand. Arm om me heen mocht nog wel, maar niet te close, dan donderde ik weer het grote gat van verdriet in, want hij was het niet, diegene die ik zo betreurde.

Tot ik een paar dagen na een fijne dansavond een andere leuke man op mijn bank had zitten, voor het eerst kwam hij bij mij thuis. Ik probeerde hem af te schrikken met chaos in huis (echt heel erg!!) en mijn gekwetste hart moest er nog weinig van weten. Mijn lichaam echter was heel helder: ik sloeg mijn benen over de zijne, streelde onafgebroken zijn arm of knie en kroop zo dicht tegen hem aan als maar mogelijk was. Met mijn hoofd begreep ik er nog weinig van, maar ik verstond mijn lichaam goed en ben inmiddels erg gelukkig getrouwd met deze man, inmiddels beter bekend als mijn echtgeniet!

Ik hou je vast mijn liefste

Vrouwelijkheid

Vrouwelijkheid. Wat heb jij daar over geleerd vroeger?
Ik niet zo veel. Heb wel een Godinnelijk vrouwelijk lichaam, met mooie rondingen, zacht en warm en moederlijk….

Na mijn laatste miskraam ontdekte ik dat ik als klein meisje besloten had geen vrouw te willen zijn, omdat ik dacht dat daar ruzie bij hoorde, boos doen.

Ook ontdekte ik toen dat ik mijn ritme me totaal niet kende. Ik rende altijd maar door en door en door…… Zoals ik geleerd had van mijn ouders. Werken, mijn vader ook ’s avonds en in het weekend (logisch, zeker toen hij predikant was 😉 ) Veel bezoekjes afleggen in de weekends, hierheen, daarheen…..ik herinner me nog zó goed dat ik verlangde naar niksen en lezen en thuis rondhangen, of bij de slootkant naar de koeien staren. Daar had ik te weinig tijd voor.

Inmiddels jaren verder en wijzer en meer en meer rust in mij. Die ik vervolgens doorgeef, ik krijg zo vaak te horen dat ik rust uitstraal 😉 Ook bezig bewuster om te gaan met mijzelf als vrouw. Een aantal jaar geleden had ik een lief aan mijn zij waarbij ik kon voelen dat ik zo vrouw was, en hij dan meer man kon zijn. Zo fijn! Zo elkaar versterken in onze kracht en zachtheid.

Al jaren eerder had ik het er met een zielslief over. Wat is nou Heilige Vrouwelijkheid? En wat Heilige Mannelijkheid? Onze exacte woorden weet ik niet meer, maar wel dat het vrouwelijke erg over ontvankelijkheid gaat, over zachtheid en verbinding. En het mannelijke over Zijn en gevende energie, over koestering.

Ik verdiep me momenteel erg hierin, onder andere door te lezen. En krijg de bevestiging dat wat ik van binnen voel klopt, namelijk dat sporten of zelfs yoga niets voor mij is. Dansen wel 😉 Dat ik niet duizend dingen hoef te doen, maar ook mag niksen, ontspannen, mijmeren.

Dat is niet wat we leren in onze maatschappij, als puber werd ik gedwongen hard te lopen, want dat is zo gezond. Voor mij klopt dat niet, sinds het niet meer hoeft heb ik het alleen nog gedaan als een kind te ver weg van mij verwijderd dreigde te raken, of als ik de trein wilde halen. Zouden ze de jongens en meisjes niet beter apart kunnen laten sporten, zodat meiden vooral dansen?
En dan stil liggen….om te voelen wat er allemaal in je lijf gebeurt. Dat zou ik mooi vinden. Er is zoveel te voelen van binnen, daar mogen we heen, zeker als vrouwen!

Ik neem zo veel tijd als ik kan om te mijmeren, te Zijn en te voelen. Dans, doe de kundalini-meditatie en mijn lijf vertelt me gelijk hoe het met me is, diep van binnen. Dingen die ik anders wellicht niet zou weten. Gelukkig ben ik erg goed afgestemd op mijn lichaam, dus is het niet nieuw….ik voel veel van wat er aan signalen zijn in mij, zelfs tijdens het werken, tijdens gesprekken, tijdens het kind-naar-bed-brengen-moment. Dat vraagt bewustzijn.

Mag je verdriet hebben na een abortus?

Een miskraam…..dat vinden veel mensen vervelend voor je, zielig, erg. Dus huil maar even uit en ga vooral door met je leven. Ik denk dat veel vrouwen die ooit een miskraam de dooddoeners wel kennen: je bent nog zo jong. Je weet nu tenminste dat je zwanger kan worden….enzovoorts. Buitenstaanders weten vaak geen raad met hoe te reageren, maar meestal zien ze je in ieder geval als onschuldig slachtoffer van de miskraam. Vervelende pech.

Dan een abortus, daar hoor je zelden over. Ik heb er zelf nooit één gehad. Heb er jaren niks van begrepen, maar mijn kinderwens was op mijn 15e al extreem sterk voelbaar, dus tja. Iemand zal er toch een goede reden voor hebben. Te jong, geen relatie met de vader, verkracht, geen kinderwens. Ik oordeel er nu niet meer over. Ooit deed ik dat wel, daar ben ik eerlijk over. En met mij nog vele anderen ook, denk ik. Zorg dan dat je niet zwanger wordt. Of: eigen keus, waarom klaag je dan later nog? Gelukkig ben ik inmiddels wijzer, milder en liefdevoller.

Sterker nog, een abortus kan een hele grote daad van diepe liefde zijn, weet ik nu. Liefde van een ziel die de moeder raakt, en alsnog het verlangen naar moeder-zijn wakker kust. Achteraf….na een abortus beseffen dat het toch wel heel bijzonder was. Het klinkt heel cru, maar als dit besef diep in daalt in de moeder, kan het zo helend zijn. Of een zieltje komt de moeder helpen om nu wel eens voor zichzelf te kiezen. Als een moeder zichzelf eerder altijd weggaf, en in zwangerschappen letterlijk, doordat ze bijvoorbeeld maanden bedrust moest houden, of zich maanden echt ziek voelde. Dan kan nee tegen een ongeplande zwangerschap zeggen heel krachtig werken. Daar groeit de moeder van. En de kinderziel weet dat en nodigt als het ware de moeder uit om abortus te plegen.

Zelfs een abortus kan al echt de bedoeling zijn. We kunnen niet alles maar sturen en beslissen, sommige dingen zijn deel van een Groter Plan, van je Zieleplan waar je je als mens wellicht niet van bewust bent. Zo kan het dat iemand een abortus doet en ook echt geen twijfel voelt en toch verdrietig is. ZO de bedoeling, tegelijk werd haar hart zachtjes geopend, werd ze geraakt en kon er langzaam door de jaren die volgden heen een verlangen groeien naar moederschap.

 

Steeds opnieuw beginnen.

Sommige kinderen laten gedrag zien dat niet altijd even fijn of handig is. Vaak zijn ze gewoon nog niet zo ver dat ze het anders kunnen. Stel, je wil contact maken, maar geen idee hoe…..dan kan een duw een begin zijn. Dat is niet stout, dat is onhandig. Of stel, je wordt overspoeld door indrukken en dan wordt er ook nog iets gezegd wat je écht niet leuk vindt. Dan zet je een keel op, omdat het je gewoonweg niet lukt om redelijk te zijn.
Voor ouders en andere opvoeders kan dat behoorlijk vermoeiend zijn, weet ik uit eigen ervaring.
Inmiddels heb ik geleerd om verder te kijken en te voelen. Waarom doet een kind zo? Dat maakt dat ik met meer liefde en rust bij een kind kan zijn en kan helpen te benoemen wat er gebeurt. En stapel niet alle ervaringen op elkaar, het is best menselijk, maar niet handig, in dit geval niet handig van de volwassenen 😉
Begin steeds weer met een schone lei, zet elke ochtend (minstens!) je teller op 0. Je zult zien dat je meer liefde en geduld kunt opbrengen en je kind heeft er ook zeker baat bij. De hele sfeer en relatie worden er een stuk gezelliger van! Ik kan het iedereen aanraden!

Freya's kroost Tips en Ervaringen

Pas op met wat je vraagt…

…misschien krijg je het wel 😉

Ik heb, zo voelt het, voor dit leven het besluit genomen Lief te hebben. Op vele manieren, in geuren en kleuren. In licht en duister. Met vreugde en verdriet. Van alles is er dit leven al op mijn pad gekomen. Van jarenlange liefdes in stilte. Dacht ik, na jaren eens navraag gedaan, hij had wel degelijk iets door, maar kon er zelf ook niks mee, dus deed alsof zijn neus bloedde! Naar recht op mijn doel af en na een dansavond iemand mee naar huis nemen. Uitersten in mezelf heb ik leren kennen in de liefde. Van super zeker van mezelf tot heel onzeker en verlegen (eind 30 opeens weer). Van samen wonen, trouwen, latten tot 24-uursliefdes.

Ik heb er al vaker over geschreven. Grote Liefdes. Wanneer is iemand een Grote Liefde? Voor de één is dat iemand met wie je je verdere leven wil delen. Voor mij is dat niet per se waar. Ja, zulke Grote liefdes waren er, samenwonen, trouwen zelfs 2 keer, kinderen krijgen, met 2 mannen gedaan…. Dat was in de overtuiging/hoop dat we lang, zelfs altijd samen zouden blijven. Bleek niet zo te zijn. (wat betreft de vaders van mijn kinderen)

Een grote liefde van me heeft zo’n drang naar vrijheid, dat ik hem nooit heb proberen te vangen….juist omdat die Liefde zo groot is. Hou ik niet genoeg van hem dan? Of juist wel meer? Zoveel dat ik hem niet probeer te veranderen. Wat je vreemd genoeg vaak ziet: ik kan deze man wel temmen…  Voor mij klopt dat niet, al heb ik ook momenten gehad dat ik er stiekem wel op hoopte. Onze verbinding is diep, dwars door alles heen kan die band voelbaar zijn. Onlangs vierden we dat we elkaar al 10 jaar kennen en van elkaar houden, in alle vrijheid, met alle respect en ruimte voor waar de ander is. Dat betekende in ons geval ook tijden van grote afstand, zowel fysiek als emotioneel. En elkaar ook steeds weer vinden, in Liefde.

Een andere Grote Liefde leeft zo’n andere fase, zo’n ander leven, dat bleek niet te verenigen in het aards bestaan. Heel heftig, tegelijk zo intens waar. Wij zien elkaar momenteel nauwelijks, spreken elkaar vrijwel nooit, en toch is die Liefde er wel degelijk. In ons hart zo dichtbij. In dromen of parallelle levens zijn we wel degelijk soms innig verbonden, genieten we onze Liefde. Zonder dat er op aarde iemand anders last van heeft, of verdriet. (verdriet heb ik zelf wel, bij vlagen…als het aardse-wat-er-niet-kan-zijn me overvalt weer) Dat zouden we geen van tweeën willen. Hem ken ik al eeuwen en eeuwen, nog langer dan dat, zo voelt het. Zo diep verbonden, dat is niet te beschrijven voor mij. (nog niet in ieder geval)

Met mijn echtgeniet is er een band die heel krachtig is, vanaf dat we werkelijk met elkaar in gesprek gingen wisten we: wij gaan trouwen, wij horen bij elkaar. Menigeen zal er niks van hebben begrepen, wat erg logisch is, dat deed ik ook niet. Na 2 jaar begon t me langzaam te dagen….al is het ook ergens nog een groot mysterie. “Ik snap er niks van, maar het voelt goed!” Bij ons twee inmiddels een gevleugelde uitspraak 😉 Mijn echtgeniet draagt me, steunt me, is de aarde voor mij, zodat ik stromen kan, steeds duidelijker richting ervaar in mijn leven. Hij neemt me dingen uit handen, zodat we beiden meer kunnen doen waar onze kracht ligt, en geen eindeloze energie verliezen met dingen zo moeten  doen omdat het erbij hoort. Samen ontdekken we dieptes die nieuw zijn, voor hem, voor mij. Ontdekken we dingen die we nog niet eerder bij een ander vonden, of slechts amper. Hij ziet me zoals ik ben, met mijn Grote hart en liefdes om me heen. En dat is zo fijn, ik bloei er van open. Hij vroeg me ooit: “Wil je leven vanuit angst of vanuit Liefde?” Een vraag die me opende, voorbij de angst. Die me opende om meZelf te zijn, ook als het eng is. Na pijnlijke ervaringen vroeger, was ik best huiverig meer liefde toe te laten, tegelijk klopt het zo bij wie ik ben. In zijn veilige omarming durf ik weer.

En dat bracht me ruimte voor meer liefde. Ook diep, Groots, bijzonder en zuiver. Platonisch deze keer, nieuw voor mij, sinds ik rond mijn 30ste open bloeide. En o zo kloppend nu. Weer een andere vorm van liefde, met tijd en ruimte vrij maken om elkaar te ontmoeten, te Zien, te verliezen en te zoeken, met de nodige tranen soms. Herkenning en verbazing, aftastend waar de ander is. Verwarring en soms zo logisch. Hij ziet me zoals weinigen mij zien, en dat raakt mij zó diep dat ik regelmatig tot tranen toe geroerd ben. Het opent mij weer op andere lagen dan waar mijn andere liefdes me openen, zodat ik nog completer kan zijn wie ik ten diepste ben.

Al die mannen laten me stukjes van mezelf zien, confronteren me met andere stukjes in mezelf waar ik zelf (liefst) blind voor ben. Houden op een andere manier van mij, zodat er steeds completer van mij gehouden wordt. Ik voel mij rijk, geliefd en diep dankbaar dat ik nu op een punt in mijn leven kom dat ik werkelijk kan leven met een lieve echtgeniet samen èn tegelijk zo meZelf kan zijn, de Liefde mag laten stromen, waar die ook wil gaan.

de Sleutel ligt in Ons Hart.

sleutel in t hart

De Sleutel ligt in ons Hart.
Voor Ieder van ons.
Heb jij jeZelf lief?
Zeg je geregeld:
Ik hou van Mij?
Omarm jeZelf volledig
precies zoals je bent.
Jij bent Jij,
Uniek en Bijzonder.
Jouw Liefde voor JeZelf
zal je helen
De Liefde in Jouw Hart
hoef je slechts
toe te laten
Vrij te laten
te stromen, Overal en Altijd.

De Sleutel ligt in ons Hart.
Ons Hart kijkt met Liefde
met begrip en mededogen
Ons Hart kan zoveel
licht en vreugde geven
Hoe meer Liefde jij deelt
des te meer Liefde
zal er Zijn, voor Iedereen.

Stuur je Liefde naar hen
die opgesloten zitten
in angst en verbittering
in terreur en oordelen
Stuur juist je Liefde naar hen
Opdat de Liefde
hun harten kan raken
en zij wakker zullen worden
en kunnen gaan kiezen
voor Licht en Vreugde

En boven alles besef
dat slechts JIJ bepaald
wat jij voelt.
Kies jij voor Liefde?
Kies je licht, vreugde, humor?
Hoe meer jij je afstemt
op vreugdevolle gevoelens
Hoe meer jij dit de Wereld in zendt.

Laat je leiden door Liefde
Laat je leiden door Vertrouwen
En keer steeds weer terug
naar de Sleutel in Jouw Hart.
Wees Stil en voel jouw Hart.
Geef aandacht aan jouw hart.
Voed je eigen liefde
Voed je positieve gevoelens
en deel er oneindig veel van uit!

Straal als nooit tevoren
Jouw Licht is Nodig
Jouw Licht is Uniek
En verbind jouw Licht
met al die anderen.

Weet je gedragen,
de Aarde draagt ons, Altijd.
De Engelen steunen ons,
vraag ze om hulp, ze zijn er.
Het Goddelijke draagt ons.
Besef dat wijzelf Goddelijk Zijn.

Geef je maar over
Aan de LIEFDE!!

Freya MB

Energetisch bevallen

Vaak zie ik de vraag voorbijkomen wanneer je na een miskraam weer zwanger kan worden? Als je er op gaat letten, lijken veel vrouwen dat binnen drie maanden te zijn….als een volgende zwangerschap wel goed gaat, en gelukkig is dat vaak ook wel zo, dan is er binnen een jaar na de miskraam een kindje. Na mijn miskramen wilde ik dat steeds ook, een droom is weg en het verlangen zo groot, dus gauw weer zwanger…..zo menselijk!

Na mijn laatste miskraam was dat niet aan de orde, fysiek was ik er erg slecht aan toe, dus ik liet het wel uit mijn hoofd. (mijn rug stond strak van de pijn en spanning) Achteraf een zegen, niet alleen voor mij, maar ook voor Aisha, die niet geboren werd als aards meisje. Rond de uitgerekende datum, die ik met lege buik tegemoet ging, ben ik nogmaals bevallen, energetisch deze keer. Dat klinkt wellicht vreemd, maar het was één van de meest bijzondere ervaringen uit mijn leven. Ik kreeg weer een soort weeën, vooral in mijn rug. En ik wist dat zij mij ging verlaten, en ik was er ook aan toe. De 9 maanden waren volgemaakt met Aisha nog zo dichtbij… Ik heb haar gezegd dat het goed was om te gaan. En ze ging, en nam een groot deel van de rugpijn mee…of maakte het los, beter gezegd. Het was een bevrijding, ik voelde dat mijn lichaam weer echt van mij werd, al die maanden heb ik haar nog bij me gedragen, verstopt in mijn rug blijkbaar. Daar voelde ik haar gaan. Het was echt alsof mijn rug openbarstte en er “iets” verdween.

Het bijzondere was met Aisha ook dat zij zich had aangekondigd met een schilderij, dat nu ook op mijn bundel voor miskramen prijkt. Met haar kan ik zo makkelijk contact hebben, dat is er altijd al geweest. Ze vindt het ook fijn dat ik deze boodschap deel. Het belang voor haar van deze energetische bevalling was namelijk ook groot! Dat zij als ziel weer verder kan daar, elders, in hogere sferen, of hoe het ook precies mag zijn. Zij is in liefde met mij verbonden, maar vrij als ziel om haar eigen weg te gaan.

De keren dat ik snel weer zwanger werd, was dat niet het geval, Marieke en Jelena bleken beiden na vele jaren nog verstrikt te zitten in mijn energie, onvrij. Inmiddels, met liefde en in een regressiesessie heb ik ze wel kunnen laten gaan.

Dat ik dat gedaan heb, is voelbaar in mijn buik, die is zachter, krachtiger en aanweziger. De wonden zijn aan het helen, en dat is voelbaar. Ook voor de man die ik bemin. Het is dus voor alle betrokkenen, moeder, ongeboren zielekindje en partner zo helend als je tijd neemt om de zwangerschap vol te maken met een lege baarmoeder. Hoe lastig en verdrietig dat ook is, de genezing daarna verliep bij mij vele malen vlotter.

Ik ben ook erg benieuwd of er meer vrouwen zijn die zo’n energetische bevalling hebben meegemaakt? Zou je dat met mij willen delen?

Zoektocht in mezelf.

Al jaren voel ik, weet ik zelfs op diep niveau dat me dingen te doen staan. Schrijven is daar één van. Ook het gevoel dat ik meer te bieden heb dan ik momenteel doe, en dat gevoel is er al jaren. Best frustrerend soms dat ik zo weinig verder lijk te komen. Van alles probeerde ik. Onder andere affirmeren, bezig met de wet van aantrekking etc. Toch kwam ik niet wezenlijk verder. Steeds werd er wel een stukje blokkade opgeheven, vaak voelde ik mezelf echter ok weer terugzakken in oude patronen, gewoontes en kreeg dan een gevoel van: Zie, het lukt toch niet.

In 2012, op Lorelei had ik een persoonlijk consult bij de astrologe daar. Grappig genoeg zou er eerst van alles veranderen in mijn relaties tot mannen en daarna kon ik verder transformeren. Volgens haar stond in de sterren geschreven dat ik over ongeveer 3 jaar (NU DUS) werkelijk zou gaan leven zoals bedoeld is.

In die 3 jaar heb ik echt steeds weer pogingen gedaan, massa’s beginnen van boeken staan op mijn pc opgeslagen. Vorig jaar ging ik langs talloze verloskundige praktijken en in het ziekenhuis langs, omdat ik voel dat ik met de medische wereld wil samenwerken als het gaat om miskramen, doorverwijzen, voorlichtingsavond geven in het ziekenhuis, folders in de praktijken van wat ik te bieden heb. Er gebeurde niks, nul, noppes, nada. Ik liet weer los.

Nu, heb ik volgende week een afspraak met een verloskundige, die al over de telefoon zei dat het zo belangrijk is dat er aandacht is voor miskramen! Ik word hier erg blij van, de eerste stap gaat opeens vanzelf………… De rest volgt vast ook! En ik ga in het ziekenhuis een rolstoel aanbieden ter gebruik, met mijn praktijkgegevens erop, en zeker ook: Miskraambegeleiding. En ik doe mee op de website www.miskraamverwerken.nl een prachtige site waarin krachten gebundeld worden! Zomaar, het komt allemaal opeens zo makkelijk naar me toe nu……..

Blijkbaar is de tijd rijp! Dat kan je niet afdwingen, sommige dingen hebben nou eenmaal echt meer tijd nodig.

Inmiddels ben ik bijna 3 jaar samen met mijn echtgeniet, die zich in het Enneagram verdiept en er van overtuigd was dat ik type 4 ben. De creatieve romanticus of in het ergste geval drama Queen. Via hem kwam ik in contact met iemand die dieper graaft hierin, en uitzoekt wat je essentietype is, welk type je van plan was te zijn toen je naar de aarde kwam. Bij haar heb ik nu 2 lange sessie gehad, waarin erg veel gebeurde. Door dingen die in een mensenleven gebeuren, nemen we al snel een ander type aan, de 4 had ik al lange tijd en heb ik behoorlijk van alle kanten doorleeft kan je wel zeggen. Maar daaronder zaten nog twee andere types boven op de essentie. En in de sessies hebben we blokkades opgeheven, krachten weer teruggehaald en geïntegreerd. Na de eerste keer merkte ik na een tijd dat ik niet meer steeds terugzak in dat ik het toch niet kan. Sterker nog: ik voel meer en meer vertrouwen dat ik het wel kan!! En opeens komen mensen en situaties die me helpen spontaan op mijn pad.

Bijzonder was ook dat het symbool van de sleutel al een tijd aanwezig is. In 2014 kwam de sleutel letterlijk naar me toe. Fysiek een mooie sleutel gekregen, met een roosje erop. Ik trok een kaart waarin de sleutel een rol speelde. En later zei iemand dat de sleutel in mijn hart zit. In de EIKsessie die ik afgelopen week had, kwamen er veel blokkades omhoog die zich op/in mijn hart bevonden. Daarmee ben ik dus aan het werk gegaan, mijn hart voelt al lichter nu, de pijn die ik er vaak voelde is vrijwel weg al.

 

sleutel in t hart

Persoonlijk vind ik het magisch dat dit uit EIK-en, zoals het heet, precies samenvalt met die tijdsaanduiding die ik op Lorelei kreeg toen. En tevens ben ik nu bezig, via de Thuistempel en vanaf eind deze maand in het echt via de Tempel van de Maan om mijn spirituele pad verder te verdiepen met Priesteressenwerk. Een energie die ik ook al jaren bij me voel en waar ik in mei dit jaar voluit JA tegen zei!

Ik laat het onbewuste haar gang gaan nu. Voel van alles verschuiven, veranderen, hernieuwen, best een pittig proces momenteel. Tegelijkertijd let ik op signalen; pak ik kansen en zet ik stappen die nodig zijn, verbonden met mijn innerlijke wijsheid. Stapje voor stapje. Er is geen haast. Ik vertrouw erop dat alles op het juiste moment gebeurt.

Liefde met een Hoofdletter.

Ik eer jou
mijn geliefde
bemin je teder
vol besef
van jouw Goddelijkheid
in jouw
Mannelijkheid verweven

Prachtziel
met Jou te Zijn
te leven
Samen op weg
te mogen
Stemt mij
diep dankbaar

Ik eer je
met heel mijn Zijn
mijn Vrouwelijkheid
Teder, vol Liefde
bemin ik je
zacht, koesterend
open voor jouw Zijn.

 

roze rozen

 

Wat zou het prachtig zijn als we meer en meer elkaars Goddelijkheid zien en elkaar werkelijk ten diepste eren en vanuit die diepe Liefde beminnen! Zoals dit voelde, zo is volgens mij Liefde bedoeld. Vol respect, zacht, teder, je geliefde werkelijk eren. Ik heb er zelf intens van genoten en mijn beminde ook!

Mijn lichaam is zo wijs.

Liefde is zo helend, dat merk ik steeds meer in mijn huidige huwelijk. Mijn lijf heeft trauma’s beleefd, miskramen, heftige bevallingen, veel pijn zit nog opgeslagen in mijn baarmoeder, in mijn vagina. Het is bijzonder om te voelen dat er steeds meer oude pijnen loskomen en getransformeerd worden. Op het Hieros Gamos festival kon ik er weer wat van laten gaan in speciale workshops daarvoor, omringd door vrouwen die ook pijn met zich mee dragen en vrouwen die vooral vreugde ervaren in vrouw zijn. Ik voelde zelf een duidelijk verschil toen het ging over voelen wat seksualiteit voor me betekent en wat de herinnering aan bevallingen en miskramen in me opriep. Seksualiteit stroomt inmiddels al jaren voluit en ik kan er erg veel vreugde aan beleven. Het is soms letterlijk hemels! Meerdere mannen heb ik de afgelopen jaren lief gehad en bemind en steeds weer kon ik genieten van de heerlijke energie die vrijen in mij wakker maakt. Als ik me echter mijn miskramen herinner en mijn behoorlijk traumatische bevallingen, dan komt er verdriet en schiet er pijn in mijn hart en wel heel acuut! Mijn hart ging dicht, op slot en dat doet pijn….

Het gaf me ook een inzicht in het waarom ik soms zo’n moeite heb met open hart te genieten van het vrijen. Met mijn huidige echtgeniet heb ik niet samen een kindje. En hoewel dat heel prima is, aangezien we beiden al 4 kinderen hebben en niet de jongsten meer zijn, is het ergens ook heel verdrietig. Een verdriet dat, voelde ik opeens, ook in mijn baarmoeder huist. Op dezelfde plek als waar de pijnen van miskramen en bevallingen liggen opgeslagen.

Ik heb dit erkend, en met hem gedeeld. Dat maakt al dat ik opener ben tijdens het vrijen. Als de overgave volledig is, is het verdriet erg dichtbij. Soms barst ik dan opeens in huilen uit. En dat is goed, tranen helen….. Bovendien gaat mijn hart er minder van in de pijn, omdat ik het toe kan laten blijft mijn hart open.