Ik ben de stille, de poëet, de dichteres

Stille genieter, zachte danseres

Ik ben de luilak, hangend op de bank

Ik ben Liefde,

Ik ben de rustige, in kalm tempo de dingen doend

Geduldig en liefdevol kijk ik hoe de kinderen zich ontplooien

Nabij als mijn hulp gewenst is

Ik heb behoefte aan genoeg slaap, dan laad ik weer op.

Op tijd erin, op tijd eruit is prima

De stilte in de vroege ochtend voedt mijn Ziel,

net als werken in de tuin

Ik ben een sprankelende, liefdevolle, wijze, mooie, liefde, krachtige, vrouwelijke vrouw!

Ik ben precies zoals ik bedoeld ben!

Ik ben Goddelijk

 

 

Als ik dicht bij mezelf ben, in de Stilte verbonden met mijn Ziel, dan komen dit soort woorden als vanzelf. Vaker ben ik er ook van weg, in de drukte van alle dag. In het vele van wat de maatschappij van ons vraagt. Kinderen op tijd de deur uit, jongste afleveren op school. Het druist vaak in tegen mijn werkelijke verlangen, namelijk de tijden zelf bepalen. Het perkt me in, het verlamt me.

 

Dat is één van de redenen dat ik zo dol ben op vakanties, even niks hoeven, niets moeten, vaak ben ik dan het meest productief. Of nu, een gewone doordeweekse dinsdagavond………..avond rustig voor mezelf, man weg, kinderen boven, niks hoeft. En opeens vliegen mijn vingers weer over de toetsen.

 

Een antwoord dat ook vaak in de Stilte in mij omhoog komt is:

 

Heb lief en schrijf!

 

Laatst, druk zoekend hoe en wat met de marketing, met wat te doen en van alles….verdwaalde ik toch in mijn hoofd, al is het intuïtieve marketing. En opeens deed mijn eigen account op mijn pc het niet meer, dus kon ik even niet bij mijn documenten…… Wat een rust daalde er neer, ik begon fysiek op te ruimen, dozen vol gingen de papierbak in!

 

En op een intieme zaterdagavond, in diep gesprek gewikkeld met mijn echtgeniet, hoorde ik mezelf zeggen: ik krijg steeds als antwoord: heb lief en schrijf!

 

Zo simpel kan het zijn.

 

Toch rende ik er lange tijd voor weg. Bang gezien te worden was de eerste, die heb ik overwonnen. Bang dat niemand op mijn geschrijf zit te wachten. “gedichten verkopen haast niet” is een belemmerende overtuiging…. Kortom, ik heb nog wel wat te doen.

 

Als ik anderen een gedicht laat lezen, of voorlees, krijg ik steevast te horen dat ik zo mooi schrijf, dat het raakt. Zelfs wel eens dat het Godverbonden diepe gedichten zijn.

 

In die Stilte kom ik weer vaker, dichter bij mezelf. Ik zal er eens naar gaan luisteren!

 

Freya

4 nov 2014