Een miskraam…..dat vinden veel mensen vervelend voor je, zielig, erg. Dus huil maar even uit en ga vooral door met je leven. Ik denk dat veel vrouwen die ooit een miskraam de dooddoeners wel kennen: je bent nog zo jong. Je weet nu tenminste dat je zwanger kan worden….enzovoorts. Buitenstaanders weten vaak geen raad met hoe te reageren, maar meestal zien ze je in ieder geval als onschuldig slachtoffer van de miskraam. Vervelende pech.

Dan een abortus, daar hoor je zelden over. Ik heb er zelf nooit één gehad. Heb er jaren niks van begrepen, maar mijn kinderwens was op mijn 15e al extreem sterk voelbaar, dus tja. Iemand zal er toch een goede reden voor hebben. Te jong, geen relatie met de vader, verkracht, geen kinderwens. Ik oordeel er nu niet meer over. Ooit deed ik dat wel, daar ben ik eerlijk over. En met mij nog vele anderen ook, denk ik. Zorg dan dat je niet zwanger wordt. Of: eigen keus, waarom klaag je dan later nog? Gelukkig ben ik inmiddels wijzer, milder en liefdevoller.

Sterker nog, een abortus kan een hele grote daad van diepe liefde zijn, weet ik nu. Liefde van een ziel die de moeder raakt, en alsnog het verlangen naar moeder-zijn wakker kust. Achteraf….na een abortus beseffen dat het toch wel heel bijzonder was. Het klinkt heel cru, maar als dit besef diep in daalt in de moeder, kan het zo helend zijn. Of een zieltje komt de moeder helpen om nu wel eens voor zichzelf te kiezen. Als een moeder zichzelf eerder altijd weggaf, en in zwangerschappen letterlijk, doordat ze bijvoorbeeld maanden bedrust moest houden, of zich maanden echt ziek voelde. Dan kan nee tegen een ongeplande zwangerschap zeggen heel krachtig werken. Daar groeit de moeder van. En de kinderziel weet dat en nodigt als het ware de moeder uit om abortus te plegen.

Zelfs een abortus kan al echt de bedoeling zijn. We kunnen niet alles maar sturen en beslissen, sommige dingen zijn deel van een Groter Plan, van je Zieleplan waar je je als mens wellicht niet van bewust bent. Zo kan het dat iemand een abortus doet en ook echt geen twijfel voelt en toch verdrietig is. ZO de bedoeling, tegelijk werd haar hart zachtjes geopend, werd ze geraakt en kon er langzaam door de jaren die volgden heen een verlangen groeien naar moederschap.